ENTRADILLA:
Bos días, grazas por vir un ano máis a esta reunión especial. A Plataforma Non a Caza é unha asociación antiespecista, apartidista e sen ánimo de lucro que leva 14 anos loitando polo fin da caza e non se rendeu!
Este ano é especialmente importante a túa participación. Temos moitas cousas que dicir. Non quedará impune a puñalada que nos deron discriminando aos cans de caza e a moitos outros animais que foron privados dos dereitos que se merecen.
Non nos van a desanimar, nin moito menos a calar. 84 coordinadores, centos de voluntarios e miles de persoas enchen agora mesmo as rúas de 47 cidades españolas e 27 europeas, co mesmo obxectivo: acabar coa morte e a dor que nos rodea. A caza con cans compromete o vínculo especial entre humanos e caninos, convertendo estes últimos en meros instrumentos de persecución e ataque. Os cans son compañeiros leais, non ferramentas para matar.
Buscamos promover a educación sobre a importancia da vida, a igualdade entre especies e unha lei que protexa a todos os que o precisen, sen distinción de especie, raza, circunstancia ou condición. E en defensa do respecto aos nosos nobres compañeiros de vida, a tantas razas maltratadas que se usan para a caza, que se ven lanzadas a unha feroz loita contra a fauna inocente:
Opoñémonos firmemente á caza con cans. Levantemos a nosa voz contra a caza. Construyamos un mundo onde a natureza e os seus habitantes merezcan ser valorados, protexidos e queridos. NON A CAZA !
MANIFESTO:
Querido, que vas para a cama tódalas noites na escuridade do teu chenil, do teu zulo, da túa rehala, ladrando á lúa. Sen saber que existe a calor dunha caricia. Que espertas co corpo encollido, unhas veces pola dor, outras pola fame, outras polo medo. Como explicarche que todas as noites me deito coa túa mesma soidade, coa túa mesma angustia, coa alma rota pensando en ti. A ti tamén, querida compañeira salvaxe e pura, que aínda non sabes que eses ruxidos de lume veñen a por ti. Para converter a túa bondade nun trofeo, para estragar a dulzura da túa beleza e convertela en sangue. Como explicarche que todas as noites a túa vulnerabilidade atorméntame, a túa inocencia imaxíname, correndo polos bosques que son o teu fogar.
E para algúns… son só un campo de tiro e ambición. Como explicarlle ao mundo que cada noite perdo unha batalla. E que todas as mañás recollo os restos do meu corazón esnaquizado, composto por todas as vidas nobres que están privadas de liberdade e mergulladas nun profundo sufrimento, e os volvo a xuntar. Volvo darlle forma, fórxoo coma a espada do guerreiro que non se rende. Puxen a armadura da dignidade, da esperanza, do amor. E volvo loitar por ti.
Este ano sentímonos máis discriminades que nunca. Discernido. Degradado por un país para o que hai cans de primeira e de segunda. Excluíde polos políticos que non entenden o valor dunha vida, o milagre de recibila ou a dor de quitala. Pero para nós, guerreiros incansables, unha batalla perdida non é o final. É só unha traizón que poderemos superar. Conseguiremos romper a pechadura deste cárcere no que nos sentimos, con costumes retrógrados, crueis e interesados. Romperemos as cadeas que te manteñen atado a unha España rancia chea de dor e escuridade, que necesita evolucionar con urxencia.
Este manifesto é o noso solemne xuramento: non pararemos. Non te imos deixar só. Loitaremos ata o final. NON A CAZA!