Facemos eco deste artigo de opinión en prensa de Adela Figueroa Panisse via PLG.gal
02/11/2023
A dobre moral e o servilismo nunca deixarán de perseguirme. Sobre todo cando se trata de organizacións que se crearon para defender ás clases menos privilexiadas e máis vulnerables fronte ao poder dos poderosos, donos do capital necesario e do poder político imprescindible para montar empresas. Muíños que necesitaban man de obra, o máis barata posible, para aumentar a súa riqueza. As organizacións sindicais naceron para defender a quen só tiña a súa man de obra que ofrecer para gañarse a vida. Foron, no seu tempo, dignos de admiración e respecto pola súa función ética e moral. Pero isto cambiou moito. Hoxe, na Voz de Galiza, xornal popular do gran capital, aparece un artigo de Francisco Mendez, responsable de estratexias industriais de CCOO, defendendo o desconsiderado do Estado de dereito para que as industrias eólicas destrúan os nosos montes con total impunidade. Segundo el, a xustiza está "paralizada por denuncias sen sentido, e unha clase xurídica mal formada".
Perdoa: "Temos que ser ousados".
Estase a pór en marcha unha campaña contra os xuíces que cumpren coa súa obriga de ler e coñecer as leis e aplicalas en consecuencia. Os sindicatos lamentan que, cumprindo as leis, se perdan 8.000 postos de traballo. Significa isto que se crean emprego incumprindo as leis? Destruíndo a natureza, o noso patrimonio común, a nosa historia, as pequenas industrias que dependen da auga, o turismo, a gandería agrícola, etc., a nosa saúde, e iso para sempre.? Pero non está ben. Galicia produce máis enerxía da que consome. Este ano exportou máis do 40% da enerxía producida, da que a eólica representa o 60% do total. Muras é o concello con maior concentración de enerxía eólica con 381 aeroxeradores. Un concello que perde poboación ano tras ano. Este lugar excepcional financia as facturas da luz dos seus habitantes por decisión do seu alcalde. Gustaríame que o señor Francisco Méndez defendese que parte da riqueza obtida nestes parques se reparta entre os habitantes de Galicia, pero non é así. Este sindicalista moderno só defende que as empresas, as multinacionais sen país, poidan actuar na pel sagrada da Terra de Galiza sen lei e sen reparos. A industria eléctrica galega gañou 1.800.000.000 de euros no ano 2022. Señor Francisco, sindicalista, suposto defensor dos populares e das clases traballadoras, canto quedou en Galicia deste enorme capital? , Cantos postos de traballo se crearon como consecuencia da inmensa ocupación do noso territorio, e cal foi o seu impacto económico? Vouche dicir: nulo. As comunidades reciben unha parte moi pequena dos enormes beneficios que obteñen as compañías eléctricas destes desenvolvementos. É imposible vivir preto dun parque eólico polo ruído constante do movemento dos muíños. Os inmobles perden o seu valor, algo que non se contempla nas compensacións previstas, e aínda está en dúbida o seu valor ecolóxico. O negocio dos parques eólicos é total: constrúen as súas centrais apoiándose en subvencións xa sexan autonómicas, estatais ou europeas, poden expropiar se se considera de interese público (algo que ocorre con frecuencia debido ás redes cliente-casa entre empresas e goberno) . Pero as expropiacións só pagan os lugares que ocupan os muíños, non as zonas afectadas pola zona poligonal (extensa superficie que protexe o parque, onde os habitantes da zona restrinxiron toda actividade e mesmo ameazaron a súa integridade por bolas de xeo que , como as balas, saen das cimas dos aeroxeradores nas estacións frías.Se esta industria fose tan beneficiosa para Galicia xa seríamos ricos porque, en 2022, instaláronse 4.026,00 aeroxeradores cunha potencia total de 3.879 megavatios en 2022 e entre o 1 de novembro de 2022 e o 24 de xaneiro de 2023 1.826 megavatios eólicos máis. Agora solicítanse 15918 MW: ¡Vamos!!
Que futuro lle deparan a Galiza os representantes sindicais de CCOO? Baleirar o país e enviar toda a enerxía producida aquí a Madrid? A quen serven? A enerxía eólica non crea emprego nin riqueza para o país. Si, destrúe o patrimonio histórico, ecolóxico e social. As fontes dos acuíferos están nas montañas. O Monte do Gato preto de Oça dos Rios, onde está previsto instalar varios parques, é a cabeceira. O monte Picato, que domina a cidade de Lugo, alberga acuíferos que se verán danados. No Xistral, que está cheo de muíños de vento, destruíronse os turbamentos mantas que controlaban o ciclo hidrolóxico e agora despréndese CO2 e Metano en grandes cantidades, gases de efecto invernadoiro (inverno). O núcleo de Galza, onde se atopa a Eira da Xoana, e Sobreiral do Arnego están ameazados por varios parques eólicos, Estivadas e Zamorra. Defenderemos a Terra con todas as forzas ao noso alcance. O aceite que lubrica as vides cae á terra sen poder ser retirado. Os muíños degrádanse, producindo residuos que aínda non sabemos como reciclar. As liñas de transporte de enerxía eléctrica percorren centos de quilómetros, producindo graves cambios ambientais e o uso de materias primas como cobre, aluminio, etc. A produción debe estar próxima ao consumo para evitar estes trastornos ambientais. Madrid non produce practicamente nada, pero é o primeiro consumidor. As poboacións afectadas polos parques eólicos deben ser xustamente compensadas. Galiza podería ser rica se os representantes sindicais defendesen ao pobo en lugar de defender as multinacionais e a especulación e a corrupción. Critican aos zumes por facer cumprir as leis. Que tonterías! A lei debe estar por riba da política de partidos, das empresas todopoderosas e dos cobizosos sindicalistas. A enerxía pode ser xerada polas comunidades enerxéticas, onde a xente se beneficie dela e sen destruír o noso rico patrimonio histórico e natural. Pódese facer. Pero isto non é apto para os poderosos que queren ter o monopolio da industria e os seus valores, nin para os sindicalistas que defenden a patronal en lugar de defender o pobo. E, dende aquí chamo a defender a Galiza da avaricia, a corrupción arrogante e a destrución ambiental. E envío a miña admiración e apoio a tantas mulleres que lideran as plataformas en defensa dos montes de Galicia e ás asociacións ecoloxistas que defenden o patrimonio que nos pertence a todos, sempre apoiados pola xustiza e as leis, aínda que estas sexan débiles e non ofrecen grandes garantías de protección. Aproveitaremos ao máximo as leis que poidamos. E seguiremos advertindo á poboación contra a destrución dos nosos montes, das nosas augas, do noso aire, do noso patrimonio arqueolóxico e cultural. Defendemos os paxaros e todos os seres do aire que se sacrifican nos muíños de masas para que as carteiras dos magnates sexan aínda máis ricas. Non destrución, senón vida.