Galicia, Mellor Sen Touradas O vindeiro sábado 29 ás 17h convócase unha PROTESTA contra a violenta becerrada que organizan na praza de touros de #Pontevedra.

Hemos pedido a la Xunta de Galicia que no otorgue permiso para realizar una cruel becerrada, porque existirá presencia de adolescentes y consumo de bebidas alcohólicas.

FIRMA a CHANGE ORG CASI 150.000 FIRMAS…!!!

ENTRADILLA:

Bos días, grazas por vir un ano máis a esta reunión especial. A Plataforma Non a Caza é unha asociación antiespecista, apartidista e sen ánimo de lucro que leva 14 anos loitando polo fin da caza e non se rendeu!

Este ano é especialmente importante a túa participación. Temos moitas cousas que dicir. Non quedará impune a puñalada que nos deron discriminando aos cans de caza e a moitos outros animais que foron privados dos dereitos que se merecen.

Non nos van a desanimar, nin moito menos a calar. 84 coordinadores, centos de voluntarios e miles de persoas enchen agora mesmo as rúas de 47 cidades españolas e 27 europeas, co mesmo obxectivo: acabar coa morte e a dor que nos rodea. A caza con cans compromete o vínculo especial entre humanos e caninos, convertendo estes últimos en meros instrumentos de persecución e ataque. Os cans son compañeiros leais, non ferramentas para matar.

Buscamos promover a educación sobre a importancia da vida, a igualdade entre especies e unha lei que protexa a todos os que o precisen, sen distinción de especie, raza, circunstancia ou condición. E en defensa do respecto aos nosos nobres compañeiros de vida, a tantas razas maltratadas que se usan para a caza, que se ven lanzadas a unha feroz loita contra a fauna inocente:

Opoñémonos firmemente á caza con cans. Levantemos a nosa voz contra a caza. Construyamos un mundo onde a natureza e os seus habitantes merezcan ser valorados, protexidos e queridos. NON A CAZA !

MANIFESTO:

Querido, que vas para a cama tódalas noites na escuridade do teu chenil, do teu zulo, da túa rehala, ladrando á lúa. Sen saber que existe a calor dunha caricia. Que espertas co corpo encollido, unhas veces pola dor, outras pola fame, outras polo medo. Como explicarche que todas as noites me deito coa túa mesma soidade, coa túa mesma angustia, coa alma rota pensando en ti. A ti tamén, querida compañeira salvaxe e pura, que aínda non sabes que eses ruxidos de lume veñen a por ti. Para converter a túa bondade nun trofeo, para estragar a dulzura da túa beleza e convertela en sangue. Como explicarche que todas as noites a túa vulnerabilidade atorméntame, a túa inocencia imaxíname, correndo polos bosques que son o teu fogar.

E para algúns… son só un campo de tiro e ambición. Como explicarlle ao mundo que cada noite perdo unha batalla. E que todas as mañás recollo os restos do meu corazón esnaquizado, composto por todas as vidas nobres que están privadas de liberdade e mergulladas nun profundo sufrimento, e os volvo a xuntar. Volvo darlle forma, fórxoo coma a espada do guerreiro que non se rende. Puxen a armadura da dignidade, da esperanza, do amor. E volvo loitar por ti.

Este ano sentímonos máis discriminades que nunca. Discernido. Degradado por un país para o que hai cans de primeira e de segunda. Excluíde polos políticos que non entenden o valor dunha vida, o milagre de recibila ou a dor de quitala. Pero para nós, guerreiros incansables, unha batalla perdida non é o final. É só unha traizón que poderemos superar. Conseguiremos romper a pechadura deste cárcere no que nos sentimos, con costumes retrógrados, crueis e interesados. Romperemos as cadeas que te manteñen atado a unha España rancia chea de dor e escuridade, que necesita evolucionar con urxencia.

Este manifesto é o noso solemne xuramento: non pararemos. Non te imos deixar só. Loitaremos ata o final. NON A CAZA!

A primeira función de importancia que realiza gratuitamente é a da eliminación e procesado de cadáveres de animais e dos seus restos, limpando así o campo e previndo enfermidades e pandemias. Nos seus desprazamentos diarios recolle moitos animais atropelados das cunetas das estradas, dalgúns aliméntase e outros son enterrados para aliviar máis adiante os momentos de fame. Así pois o raposo como outros animais carroñeros, voitres, corvos, picarazas, libra ao monte de animais enfermos ou mortos, axudando a frear a propagación de enfermidades como a mixomatosis do coello.

A segunda función útil para nós é a do control de pragas agrícolas. Unha poboación sa de raposos mantén baixo control aos roedores como aos ratos, ratas, topillos e aos topos, actuando sobre os eventuais incrementos no seu número, suavizando este incremento e evitando males maiores para as colleitas. Por iso o agricultor debería ver ao raposo como un aliado, aínda que a a cultura popular fixo que isto non sexa así na maioría dos casos.

A terceira función importante para as persoas e para o medio natural que realiza este animal, tal vez a menos coñecida, é a da diseminación de sementes. Ou sexa que o raposo traballa como un viverista, tratando as sementes e plantándoas polo campo ao longo de quilómetros nas súas roldas diarias. Este pequeno cánido é unha animal clave para a restauración natural dos ecosistemas xa que a súa dieta está composta parcialmente de froitos e bagas de plantas, árbores e arbustos que son dixeridos, separando así as súas sementes da pulpa e pel para máis adiante ser excretados lonxe da poboación vexetal orixinal onde as sementes poden xerminar colonizando así outras zonas e mellorando a diversidade vexetal deses lugares.

Non se pode facer política para un rural vivo, se non protexemos á fauna clave dos ecosistemas e garante da biodiversidade como son os raposos. O papel do raposo vermello e a enfermidade de Lyme (borreliose) ou como os raposos manteñen á raia a enfermidade. Os mellores loitadores biolóxicos. A Enfermidade de Lyme é unha doenza transmitida dos animais ao home (zoonosis). É producida pola bacteria Borrelia burgdorferi que se aloxa asintomáticamente nos roedores. O vector que a transmite é un ácaro chupador de sangue, a garrapata Ixodes rícinus. Viven entre a maleza á espera de que pase un animal ao que subirse e picar para alimentarse. Estes poden ser ratos, cervos, raposos, lobos, ganado doméstico, cans e mesmo ao ser humano. Esta enfermidade se non de diagnostica pronto e non se trata a tempo pode provocar secuelas importantes. Ante esta situación, uns investigadores holandeses comprobaron que cantos máis raposos manteña un bosque, menos roedores existen e os que logran sobrevivir campean menos e por tanto baixa a posibilidade de que os múridos sexan hospedadores das garrapatas e así que sexan transmisores das borrelias que producen a Enfermidade de Lyme no ser humano. Cuantifican mesmo en 20 veces menos o descenso de garrapatas infectadas por borrelias en bosques ben poboados de raposos. Por tanto nos bosque que existan raposos,lobos, aves rapaces ou calquera outro depredador de roedores estamos a ser asistidos por loitadores biolóxicos que axudan a diminuír a incidencia da Enfermidade de Lyme.

Nos últimos anos autorízanse os chamados campionatos de caza de raposo. A celebración destas accións para nada fomentan os recursos cinexéticos e o medio natural, ademais de non existir un censo de raposos que achegue

información acerca da densidade actual do raposo a nivel local ou autonómico. Destacar o labor ecolóxico do raposo, controlando as poboacións de pequenos vertebrados que poden ser prexudiciais para o ser humano e axudando a manter o equilibrio ecolóxico ao eliminar carroñas dos nosos montes que poden ser focos de infección para outros animais. Esta actividade cinexética conleva a morte gratuíta dun animal que non é comestible e ademais incide negativamente no equilibrio ecolóxico.

#DíaMundialRaposo

2023 cierra con 10 cazadores y otras 4 personas muertas por disparos accidentales.

A los cuales se suman hasta otros 33 incidentes de distinta consideración que han sido publicados en medios.

Cataluña es la Comunidad que más muertos ha registrado (5), seguida de Navarra (2 muertos y 1 herido).

1 persona muerta cada 15 días. Teniendo en cuenta que la temporada de caza dura 6 meses, la media de muertos es de 2 al mes.

Debido a la falta de estudios y datos oficiales sobre los muertos, heridos y accidentes vinculados a la actividad cinegética y la carencia de rigor en los datos que difunde el Gobierno Ver enlace en ElDiario.es (https://www.eldiario.es/caballodenietzsche/opacidad-falta-control-caza-no-permite-cifrar-victimas_132_8252305.html ) 

Los Colectivos Contra la Caza abajo mencionados han realizado un recopilatorio durante todo el año 2023 de noticias de muertos y heridos en acciones de caza publicadas en medios. 

Especialmente trágicos los accidentes que ocasionaron la muerte de un vecino que paseaba por el monte en Canejan (Lleida) y otro que también fue asesinado en un bosque en Arbúcies (Girona) o el caso de una vecina de Deba que estando en su casa fue alcanzada por la bala de un cazador.

*En este estudio no se han incluido los muertos o heridos por armas de caza que no estén dentro de la actividad cinegética. Como, por ejemplo, el cazador que asesinó a un joven en Posada del Bierzo (León), o los muertos y heridos resultantes de accidentes de tráfico con animales, que huyen o se usan en batidas de caza (jabalíes, ciervos, corzos, perros).

Por ello, creemos que el Gobierno de España y en especial el Ministerio del Interior – directo responsable de la regulación de la tenencia de armas en este país- deberían tomar medidas urgentes para la seguridad de los 47 millones de españoles que salimos al campo a disfrutar de la naturaleza, sin temer por nuestras vidas, sin temer ser alcanzado por una bala o ser atacado por una jauría de perros de caza.

Entre estas medidas mencionamos las siguientes:

• Estudio y estadísticas de accidentes provocados por cazadores.
• Consideración de los accidentes de tráfico provocados por animales, durante y tras jornadas cinegéticas, como accidentes provocados por los cazadores y gestores de cotos.
• Controles de alcoholemia y estupefacientes periódicos en los cotos de caza.
• Exámenes psicotécnicos más restrictivos y periódicos.
• Limitar la edad para cazar tanto a menores de edad como a mayores de 70 años.
• Prohibición de enseñanza de uso de armas de fuego a menores de edad.
• Aumentar la distancia de zonas de seguridad a viviendas, núcleos urbanos, carreteras y caminos.
• Retirada de la licencia de armas al que cause muerte o heridas a personas o animales no cinegéticos.
• Obligación de guardar las armas de caza en dependencias de la Guardia Civil.
• Retirada de las armas que estén a nombre de personas fallecidas o que no renueven el permiso de armas. 
• Prohibición de acciones cinegéticas en montes públicos durante los fines de semana y festivos, que es cuando más afluencia hay de familias y visitantes.

Cazadores muertos

Cazadores heridos

Ciudadanos muertos

Incidentes con final de animales, muertos y heridos.

Incidentes graves sin heridos

Colectivos Contra la Caza firmantes:

• Ecoloxistas en Acción Galiza Atlántica e Verde
• Brigada de Defensa Animal
• Plataforma Galega para a Defensa Animal e da Natureza
• Plataforma Ánima Animal SJD
• Asociación Ecologista Pro Desert (Castellón)
• Ecologistas Extremadura
• Àrees de Gossos Badalona
• Coordinadora Uni2 por los Animales

Dende Ecoloxistras en Acción Galiza “Atlántica e Verde” apoiamos a concentración que terá lugar mañá na Coruña na Praza de María Pita ás 12:00 h., convocada por Pacma e apoiada Pola Plataforma Nac.

Consideramos que a  Xunta non o está a facer nada ben nesta cuestión e que as súas políticas foron un fracaso.

Ligazón ao xustificante de presentación.

Ligazón ao xustificante de presentación.

A nivel galego o raposo forma parte da nosa mitoloxía e crenza popular, ao igual que noutras moitas culturas o que a levou a formar parte de mitos e lendas que abranguen todos os xéreros imaxinables, sen súbida polo seu frecuente contacto coas sociedades labregas. O mesmo Álvaro Cunqueiro chegou definilo como o “animal máis antigo de Galiza”.

Pola súa representatividade, e porque é a nosa natureza a que está en xogo, Ecoloxistas en Acción Galiza manifesta rotundamente a súa oposición á matanza anual de raposos e chama a manifestarse na concentración organizada por #LoitaRaposa e #FreeFox contra esta irracionalidade tolerada pola Xunta.

Cando? o venres 24 de febreiro de 2023, ás 12:00 horas.

Onde? simultánea diante da Consellería de Medio Ambiente en Santiago de Compostela (r/ Ceuta, 59) e na rúa Alcalá, 16 (Madrid).

Ecoloxistas en Acción Galiza explica que a Federación Galega de Caza está a organizar matanzas de raposos a nivel competitivo rexéndose polo regulamento de caza menor. Sen embargo, a modalidade empregada é a de “batida”, considerada de caza maior pola lexislación vixente. Neste senso, que a batida sexa unha modalidade de caza maior supón que ten que cumprir de maneira obligatoria uns requisitos específicos de seguridade, de comunicación previa e de resultados, ademáis de normas de control de subproductos animais non destinados ao consumo humano e de sanidade animal.

A Xunta elabora os censos das especies cinexéticas únicamente a partir dos datos dos inventarios da fauna que forman parte dos Plans de Ordenación Cinexética dos tecores (terreos cinexéticamente ordenados). O censo de raposos estimado pola Xunta a 30/05/2022, despois da pandemia na que se reduciron as actividades cinexéticas e non houbo competicións de caza, é de 46.863 raposos na comunidade autónoma; antes da pandemia, na tempada 2019/2020, con toda seguridade habería menos raposos. A Xunta tamén aporta o dato de que na tempada 2019/2020 se cazaran 15.728 raposos; posiblemente o número de raposos cazados obtido a partir de datos de capturas é inferior ao número de raposos cazados na realidade, porque os tecores que o solicitaron non teñen a obriga de contabilizar nas capturas os raposos cazados por danos.

A partir dos datos anteriores resulta un 33,56% de animais mortos, e dicir, en cada tempada de caza mátase máis da terceira parte da poboación total de raposos, o que só pode ser calificado de auténtica masacre.

A presión cinexética sobre o raposo é moi elevada porque se caza en tódolos terreos sen respectar nin os vedados; porque se pode cazar por danos durante todo o ano sen respectar as épocas de maior sensibilidade reproductiva; porque se poden cazar as crías e as femias seguidas de crías por ser considerada especie de caza menor (nas especies de caza maior está prohibido, agás no xabaril); cázanse  con modalidades de caza maior e menor e con municións de caza maior e menor, e ademais celébranse numerosas competicións de caza (campionatos oficiais e sociais, copas e probas clasificatorias) nas que o obxectivo é matar o maior número de raposos.

Os raposos tamén se cazan por xestión nos tecores que levan a cabo as denominadas “actuacións de mellora sobre poboacións cinexéticas que poidan ser afectadas negativamente polo raposo”, ou sexa, soltas de perdices e coellos procedentes de granxas cinexéticas na maioría dos casos. A Xunta autoriza caza por xestión dos raposos en toda a superficie dos tecores sen esixir o informe técnico preceptivo para cazar en vedados.

Nas normas para os campionatos de raposo da FGC figura a seguinte observación: “cando nos nosos montes escasea a perdiz, o coello e a lebre, vemos con xúbilo que o raposo aumenta cada ano a súa poboación”. Para a entidade federativa, coa caza sementada os cazadores alimentan aos raposos e aumentan a súa taxa de reproducción; é así xustifican a súa caza.

Sen embargo e na práctica os cazadores son os responsables de que a esperanza de vida dun raposo silvestre sexa únicamente duns 3 anos debido á presión existente sobre a especie, ao tempo que coas actuacións cíclicas de caza intensiva e solta de presas como coello e perdiz rematan por alterar o equilibrio dos ecosistemas.