contact@domain.com
1, My Address, My Street, New York City, NY, USA

ENVIRONMENTAL PROTECTION MANAGEMENT

RESPOSTA Á VOZ DE GALICIA, CAMPO DAS ROSAS
Home » Arqueoloxía  »  RESPOSTA Á VOZ DE GALICIA, CAMPO DAS ROSAS
RESPOSTA Á VOZ DE GALICIA, CAMPO DAS ROSAS

v. (GL) Galego - v. (ES) ESPAÑOL al final.

NON É UN REVÉS!!!!

Unha vez máis, asístese ao ataque de determinados medios de comunicación ás decisións xudiciais que teñen que ver co procedemento que se está seguindo en Galicia para a instalación de megaparques eólicos, neste caso o parque Campo dás Rosas. As razóns polas que veñen sucedendo estes artigos, haberá que preguntarllo a quen os escribe e convirá tamén preguntar a que interese ou intereses responden.

Algo razoable nun estado de dereito é a separación de poderes e o respecto ás decisións xudiciais. Se non se está #de acordo con as citadas decisións, o que corresponde é acudir ás instancias correspondentes para reclamar os dereitos que se perciben vulnerados. Isto é o que as persoas afectadas e as entidades defensoras da contorna e o medio ambiente están a facer en defensa do territorio e do modo de vida de comunidades rurais que se están sentindo ameazadas polas innumerables solicitudes de autorización para a instalación dos macroparques eólicos.

Algunhas cuestións de interese que non se mencionan en medios de comunicación como neste artigo de La Voz de Galicia, é o feito da fragmentación que vén producindo en moitas das solicitudes, nas que se solapan instalacións sobre o mesmo territorio ou sobre zonas contiguas evitando con iso a consideración desta circunstancia nas declaracións de impacto ambiental; non hai que botar unha ollada ao territorio onde se proxecta e solicítase este parque e o -polo menos- seis parques máis que rodéano. Tampouco se menciona o feito de cambio no uso do chan onde estas instalacións proxéctanse, que pasan a ser chan industrial, co impacto que isto supón a efectos do seu uso e aproveitamento por parte das persoas que os habitan e son propietarios. A estas alturas, xa deberiamos coñecer o efecto dos usos do chan sobre o cambio climático.

Tampouco se incide no máis que escaso –por non dicir nulo- impacto na xeración de postos de traballo salvo no proceso da súa instalación, nin no impacto na perda de habitantes das comunidades onde se instalan. Sería conveniente facelo cando existen datos veraces a este respecto e que poñen de manifesto que o impacto é máis negativo que positivo. veñen sucedendo apelacións a proxectos estratéxicos que son unicamente viables con inxección de fondos públicos e de dubidosa sustentabilidade ambiental e continuidade no tempo. seica non lles parece mencionable o cambio normativo para favorecer a implantación hipertrofiada de megaparques eólicos que se está xestando coa lei de orzamentos para o próximo ano?

O que si parece interesar a quen escribiu o artigo, é minimizar o valor do dereito á información pública para quen non parece ser importante que a cidadanía poida pronunciarse e reivindicar os dereitos que lles asisten. Non se lle dá valor ao dereito á información e participación pública recoñecido pola Unión Europea, nin tampouco se lle considera un dereito que asiste a toda persoa a quen na súa contorna máis próxima van colocar unha instalación que transforme o seu quefacer cotián. A ninguén debese estrañar que as persoas teñamos dereito a pronunciarnos sobre iso. A maioría das instalacións solicitadas non só afectan á flora, fauna e a biodiversidade no seu conxunto, senón tamén á vida diaria afectando as explotacións agrícolas e gandeiras, os niveis de ruído, de sombras e da paisaxe do que gozan cada día.

Por último, a decisión de non autorizar unha acción da administración en tanto non se teña certeza da legalidade da mesma non parece nin neglixente, nin un revés para a enerxía eólica en Galicia como se di ao comezo do artigo e vén repetindo día si e día tamén. Non é soportable o acoso continuo ás decisións xudiciais que poñen #en cuestión a adecuación á normativa, os procedementos e a legalidade de todas as autorizacións e medidas que se están adoptando a nivel autonómico; e tampouco é soportable a sinalización á sala, a xuízas e xuíces a quen se identifica sen pudor e con detalles biográficos que non veñen ao caso e que non resultan casuais.

Sres!, non é un revés, é a defensa do que nos están deixando e quédanos: o noso territorio; e non imos parar. Non imos entregar a nosa terra.

(ES) ESPAÑOL

NO ES UN REVÉS!

Una vez más, se asiste al ataque de determinados medios de comunicación a las decisiones judiciales que tienen que ver con el procedimiento que se está siguiendo en Galicia para la instalación de megaparques eólicos, en este caso el parque Campo das Rosas. Las razones por las que se vienen sucediendo estos artículos, habrá que preguntárselo a quienes los escriben y convendrá también preguntar a qué interés o intereses responden.

Algo razonable en un estado de derecho es la separación de poderes y el respeto a las decisiones judiciales. Si no se está de acuerdo con las citadas decisiones, lo que corresponde es acudir a las instancias correspondientes para reclamar los derechos que se perciben vulnerados. Esto es lo que las personas afectadas y las entidades defensoras del entorno y el medio ambiente están haciendo en defensa del territorio y del modo de vida de comunidades rurales que se están sintiendo amenazadas por las innumerables solicitudes de autorización para la instalación de los macroparques eólicos.

Algunas cuestiones de interés que no se mencionan en medios de comunicación como en este artículo de La Voz de Galicia, es el hecho de la fragmentación que se viene produciendo en muchas de las solicitudes, en las que se solapan instalaciones sobre el mismo territorio o sobre zonas contiguas evitando con ello la consideración de esta circunstancia en las declaraciones de impacto ambiental; no hay que echar un vistazo al territorio donde se proyecta y se solicita este parque y los -al menos- seis parques más que lo rodean. Tampoco se menciona el hecho de cambio en el uso del suelo donde estas instalaciones se proyectan, que pasan a ser suelo industrial, con el impacto que esto supone a efectos de su uso y aprovechamiento por parte de las personas que los habitan y son propietarios. A estas alturas, ya deberíamos conocer el efecto de los usos del suelo sobre el cambio climático.

Tampoco se incide en el más que escaso –por no decir nulo- impacto en la generación de puestos de trabajo salvo en el proceso de su instalación, ni en el impacto en la pérdida de habitantes de las comunidades donde se instalan. Sería conveniente hacerlo cuando existen datos veraces a este respecto y que ponen de manifiesto que el impacto es más negativo que positivo. Se vienen sucediendo apelaciones a proyectos estratégicos que son únicamente viables con inyección de fondos públicos y de dudosa sostenibilidad ambiental y continuidad en el tiempo. ¿acaso no les parece mencionable el cambio normativo para favorecer la implantación hipertrofiada de megaparques eólicos que se está gestando con la ley de presupuestos para el próximo año?

Lo que sí parece interesar a quien ha escrito el artículo, es minimizar el valor del derecho a la información pública para quien no parece ser importante que la ciudadanía pueda pronunciarse y reivindicar los derechos que les asisten. No se le da valor al derecho a la información y participación pública reconocido por la Unión Europea, ni tampoco se le considera un derecho que asiste a toda persona a quien en su entorno más próximo le van a colocar una instalación que transforme su quehacer cotidiano. A nadie debiera extrañar que las personas tengamos derecho a pronunciarnos sobre ello. La mayoría de las instalaciones solicitadas no solo afectan a la flora, fauna y la biodiversidad en su conjunto, sino también a la vida diaria afectando las explotaciones agrícolas y ganaderas, los niveles de ruido, de sombras y del paisaje del que disfrutan cada día.

Por último, la decisión de no autorizar una acción de la administración en tanto no se tenga certeza de la legalidad de la misma no parece ni negligente, ni un revés para la energía eólica en Galicia como se dice al inicio del artículo y se viene repitiendo día sí y día también. No es soportable el acoso continuo a las decisiones judiciales que ponen en tela de juicio la adecuación a la normativa, los procedimientos y la legalidad de todas las autorizaciones y medidas que se están adoptando a nivel autonómico; y tampoco es soportable el señalamiento a la sala, a juezas y jueces a quienes se identifica sin pudor y con detalles biográficos que no vienen al caso y que no resultan casuales.

Sres!, no es un revés, es la defensa de lo que nos están dejando y nos queda: nuestro territorio; y no vamos a parar. No vamos a entregar nuestra tierra.

Scroll al inicio